İlk durağa yolculuk

Destinae, Kalima'nın üzerinde, bebekle birlikte hızla yol almaya başladı. İlk durakları Günışığı sahili olacaktı. Oradaki handa, daha önceden kararlaştırılmış olduğu üzere kız kardeşi Divinae ile buluşacaktı. Divinae, babaları öldükten hemen sonra evden ayrılmış, bir kişinin fedakarlığı bekleme döneminde yeterli olduğu için, normal bir hayatı seçmişti. Bir insanın bir elfle evlenmesi ne kadar normalse, Divinae'nin hayatı da o kadar normal olmuştu. Divinae, Günışığı sahilindeki hanı işleten, Merkhill ile evlenmişti. Yıllar içerisinde, kendi yaşlanırken, kocası bir nebze olsun değişmemiş, bu da zaman zaman elflerin tepkisine yol açmıştı. Şimdiki durum göz önünde bulundurulduğunda, ok tutan genç bir çift elin, yaşlı iki çift elden daha iyi olduğuna karar veren Divinae, büyü yeteneklerini Destinae'den farklı alanlarda geliştirmiş, Destinae'nin aksine, şifacı özelliklerini ön plana çıkarmıştı.

Günışığı sahili Taşada'nın kuzeydoğusunda, küçük bir sahil kasabasıydı. 2 gün uzaklıktaydı. Aynı zamanda yeri bilinen son elf köylerinden biri olma özelliğini taşıyordu. Yüzyıllardır barışçıl olarak tanınan ve bizzat insanların işlerine karışmamalarıyla tanınan elflerin, göç etmeleri ve köylerini terk etmeleri nedeniyle, nadiren saldırıya uğrada da, köyün üzerinde her daim asılı duran sakinleştirme büyüsü nedeniyle, bir kaç ufak tefek taşkınlık sorunsuzca ve çabuk halledilebiliyordu.

Destinae, 2 gün boyunca aralıksız at sürdü, yolda sadece bebeğin altını değiştirmek için durdu. Süt peksimetlerini atın üzerinde ufalayıp kendi geliştirdiği tüpe koyup bebeğe verebiliyordu. Yolculuk ilerledikçe, Destinae'nin içindeki sıkıntı da artıyordu. Takip ediliyormuş izleniminin yanısıra, arasıra sırtında hissettiği ürpertiyi, hayra yorması mümkün değildi. Kehaneti başka kimsenin bilmemesi gerekiyordu. Ama karanlığın gücünü yadsımamak lazımdı. Aeric, insanların ve elflerin elindeki, doğudan gelen karanlığa karşı en büyük silahtı. Ve Nariel, emeline ulaşmak için elindeki bütün güçleri kullanmaya hazırdı.